3e + 4e dag in Durres

Hoi allemaal!

Gister postte mijn teamgenoot Hannah een blog over hoe de eerste twee dagen hier op ons avontuur zijn geweest. Inmiddels zijn er alweer 2 dagen verstreken, waarin we veel mooie, lastige maar ook gezegende dingen mochten meemaken.
Met God is het immers nooit saai!

Zoals de andere dagen stonden we gister rond 7.00 op, met ons ontbijt om 7.30. Daarna de celebration. Dit is ons ochtend ritueeltje geworden :)

Na de celebration hadden we stille tijd met ons eigen team. We zijn toen begonnen met de brief van Jakobus. Een mooie brief, maar ook confronterend. We begonnen met het opschrijven van onze klachten, dingen waar wij moeite bij hebben in het leven.
Vervolgens moesten we hier vragen over beantwoorden in tweetallen. Het ging over de eerste 13 versen van Jakobus 1, waarin beschreven wordt dat je door beproeving en moeilijke tijden standvastiger wordt in je geloof, dat je op Hem moet vertrouwen.
("Want u weet: doorstaat uw geloof de beproeving, dan is standvastigheid het gevolg" Jakobus 1:4)

En dat is een waarheid die wij als zendelingen tijdens deze reis erg met ons mee moeten dragen, maar ook in ons dagelijks leven. Het gaat veel over vertrouwen hebben in God, en je relatie met Hem. Ik heb tijdens deze reis enorm veel uitdagingen gehad door uit mijn comfort zone te moeten stappen, en dat was soms erg lastig voor mij. Maar met de kracht van ons team en onze staff, en vooral de Heer is mijn geloof hier echt standvastiger geworden, en ik denk dat dat voor iedereen wel geldt.

Na de lunch, kregen we een uur de tijd om onze persoonlijke getuigenissen voor te bereiden; hoe we tot bekering zijn gekomen of hoe we God ervaren in ons leven.
Hannah en ik hadden onze getuigenissen al gedeeld in de groep en dus gingen wij er even uit om een wifi spot te vinden (gezien wij hier geen wifi hebben op de basis) en dronken samen wat.
Rond 14.00 kwam iedereen samen.
Een gezonde spanning was er; het is namelijk niet niets om je zo kwetsbaar op te stellen in een groep, zeker als het om je persoonlijke, intieme relatie gaat met God. Dit was een uitdaging voor ons als team, want iedereen vond het wel een beetje eng, maar we wisten dat het een boost zou geven in de omgang met elkaar. Groepshechting; want als je samen 24/7 met elkaar optrekt, waar emotionele en bijzondere dingen gebeuren, is het belangrijk open te zijn.

Ik vond het prachtig om te zien en te horen hoe iedereen zijn eigen relatie met God ervaart. Het is zo mooi om te zien hoe God met iedereen bezig is op een manier die bij ons elk persoonlijk past. Na het delen van elke getuigenis baden we samen.

's Avonds stond een evangelisatie moment op het strand op het programma. We deden dit voor de eerste keer met alleen ons eigen team, gezien we de vorige keer met het Zwitserse team mee gingen. Sommigen waren gespannen, sommigen waren super gemotiveerd.
We vertrokken na het avond eten naar het strand. Namen (kinder-) bijbels mee en onze tolken. Na onze introductie dans om aandacht te trekken, gingen we in groepjes uit elkaar.
Het is best wennen om in gesprek te gaan met een vreemde, en dan te vertellen over Jezus als je dit nog nooit hebt gedaan!
Maar een ontzettende goede en mooie oefening om te leren contact te maken, om te leren Gods stem te verstaan, je Engels en te bidden.

We sloten de dag af met een lekker (goedkoop!) ijsje en liepen daarna terug naar de YWAM basis.
We evalueerden kort wat we van deze ervaringen vonden, mooie verhalen kwamen langs, en je merkte echt dat het bijzondere contact momenten laat ontstaan met mensen. Soms is het best moeilijk vind ik zelf om los te laten wat er hier in dit land gebeurd onder de mensen. Je ziet hun pijn, verdriet en armoede. En dat is best lastig om los te laten. Het is heel goed om voor ogen te houden dat je hier bent om te zaaien, niet om mensen over te halen of per se te bekeren. Je zaait, en God doet de rest. Daarom is het fijn om in gebed af te sluiten met elkaar, om alles weer bij God neer te leggen.

Na deze lange dag kropen we snel ons bedje weer in.

Dag 4, vandaag dus, stond er een uitdaging op de planning: (arme) straatkinderen tegemoet komen door met ze te spelen, kinderbijbels te geven, dansen etc.
Natuurlijk stonden we eerst op met een ontbijtje en de celebration. Daarna onze volgende stille tijd over de Jakobus brief.
Na lang besproken te hebben waar dit gedeelte over ging, begonnen we met het voorbereiden van het kinderwerk voor de avond.
Het ene tweetal bereidde kaartjes met bijbelteksten voor, de anderen gingen een dans verzinnen, weer anderen gingen clowning doen door middel van ballonnen knopen.
Aangezien 's avonds een afscheid bbq was voor de Zwitsers, aten wij buiten de deur. Rond de na middag vertrokken we met de bus naar het centrum van Durres, waar we heerlijke pizza's (voor echt maar €3,80 per stuk) aten, gezelligheid hadden. De overgebleven stukjes namen we vast mee voor de armere kindjes.

Het was verbazingwekkend vond ik, hoeveel aandacht de dingen die wij op straat deden trok. De kinderen leken de dag van hun leven te hebben. Ze speelden, lachten, voetbalden en waren blij. Het is zo mooi dat we op deze manier de wereld een stukje mooier konden maken voor deze kinderen vandaag, iets minder moeilijk. Ondertussen praatten we met mensen over God, deelden we Bijbels uit en baden we met hen. Het onrecht is moeilijk te accepteren, zeker als je onmacht en onvermogen voelt. Je wilt die kinderen zo graag alles geven, en dat maakt het soms echt moeilijk om deze pijn te begrijpen. Zoals ik al eerder zei: het is enorm belangrijk met God hier in te stappen om jezelf niet te verliezen, om standvastig te blijven in je geloof en vertrouwen.

Afgelopen dagen waren echt een zegen voor mij, voor ons als groep. De groep wordt hechter, we doen leuke dingen maar gaan ook samen ergens voor, we leven met God en zien elkaar groeien. Elke dag is hier een nieuw avontuur in dit mooie, maar armoedige land. Je wordt enorm uitgedaagd in je geloof. Je eigen geloof wordt op de proef gesteld, en het is voor jezelf een groeiproces. Maar zeker ook naar de buitenwereld; hoe ga ik met deze vorm van onrecht om? Wat is mijn deel? Hoe kan ik hiermee dealen? Wie is God in deze situatie?
Allemaal vragen die (in ieder geval in mijn hoofd) spelen tijdens zo'n reis.

Ik ben benieuwd naar wat God nog meer op ons pad gaat brengen, wat voor een mooie ervaringen Hij ons nog meer gaat geven.

Liefs, Sandra